Κόσσοβο (κι όχι μόνο!)

Απρίλιος 2008
Έναν τέτοιο Μάρτη, σαν αυτόν που πέρασε, το 1999 στη Γιουγκοσλαβία δεν έφερε ο κορυδαλός την άνοιξη, αλλά οι αμερικανικές και νατοϊκές βόμβες σκόρπισαν τα πουλιά ακρωτηριάζοντας τα παιδιά. Και το 2003 στο Ιράκ «παπαρούνες αιμάτινες πλέκουν στεφάνια της φρίκης εκεί, στη Βαγδάτη της ιστορίας...».

Και μέχρι σήμερα καλά κρατάει ο χορός. Αίμα καθημερινά, άλικο αίμα, στο Ιράκ, την Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν κ.α. Νέα πυρηνικά όπλα στην παραγωγή, νέες στρατιωτικές μονάδες στο ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Κι έρχεται φέτος η απόσχιση του Κοσσόβου με τις ευλογίες των ΗΠΑ (στο ένα χέρι η «αλβανική» σημαία, στο άλλο η αστερόεσσα), του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Νέες εντάσεις, νέες αλλαγές συνόρων. Για άλλη μια φορά ο καλλιεργούμενος εθνικισμός θα γίνει φονικό όπλο ενάντια στα συμφέροντα όλων των Βαλκανικών λαών, μια και η γεωστρατηγική θέση των Βαλκανίων (πέρασμα από την Ευρώπη στη Μ. Ανατολή και Β. Αφρική) αποτελεί πόλο έλξης και ανταγωνισμού μεγάλης σημασίας για όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ΗΠΑ, Ε.Ε., Ρωσία.

Κι αυτός ο ανταγωνισμός είναι κομμάτι του παγκόσμιου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού από τον Καύκασο ως την Ανταρκτική για το ποιος θα έχει την πρωτιά στο μοίρασμα της λείας.

Έχει σχέση με τις εξελίξεις στη Μ. Ανατολή και την επιβολή «εκδημοκρατισμού (τύπου ΝΑΤΟ - ΜΠΟΥΣ) του αραβικού κόσμου».

Έχει σχέση με τις απειλές για επεμβάσεις στο Ιράν, τη Συρία, τη Λ.Δ. της Κορέας, την Κούβα, τη Βενεζουέλα κ.α.

Έχει σχέση με τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και τα εκατομμύρια φτωχούς, πεινασμένους, ξερριζωμένους από τις εστίες τους. Έχει σχέση τέλος με τη ληστρική εκμετάλλευση όλων των εργαζομένων.

Σ' αυτό το παιχνίδι τράβηξαν χαρτί και οι ελληνικές κυβερνήσεις ως εκπρόσωποι της ελληνικής αστικής τάξης. Θέλουν - λένε - να παίξει η Ελλάδα πρωτεύοντα ρόλο στα Βαλκάνια.

Πώς δηλαδή; Ανεχόμενη τη δημιουργία νέων στρατιωτικών βάσεων και στρατηγείων; Στέλνοντας τα παιδιά μας να υπηρετούν στις δυνάμεις κατοχής άλλων λαών; Ξοδεύοντας τον ελληνικό ιδρώτα για υπέρογκες ΝΑΤΟικές δαπάνες; Βγάζοντας στο σφυρί ό,τι με μόχθο κτίστηκε στη μεταπολεμική Ελλάδα; Αναγνωρίζοντας την «ανεξαρτητοποίηση» του Κοσσόβου και ανεχόμενοι την αλλαγή συνόρων; Γιατί όλα «παίζονται» σ' αυτό το παιχνίδι.

Να γιατί οι λαοί δεν πρέπει να αφήσουν να γίνουν πιόνια σ' αυτή τη σκακιέρα που οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν και με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν.

Ελένη Λάμπρου