Δικαίωμα στον πολιτισμό

Ιούνιος 2005
Το καλοκαίρι είναι η περίοδος εκείνη, που ειδικά η επαρχία και μάλιστα η αγροτική, έχει το περιθώριο να οργανώσει πολιτιστικές εκδηλώσεις. Κι αυτό γιατί υπάρχει έλλειψη στεγασμένων χώρων καθώς και ανθρώπινου δυναμικού, επειδή ως γνωστόν μόνο το καλοκαίρι η επαρχία κινείται λίγο περισσότερο λόγω προσέλευσης εντοπίων «αδειούχων» και τουριστών.

Χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό δίνονται πολλά για πολιτιστικά δρώμενα. Το μόνο που χρειάζεται είναι φαντασία και ενεργή συμμετοχή του πληθυσμού.

Διαβάζουμε σε εφημερίδες ή ακούμε ή τυχαίνει να έχουμε παρευρεθεί σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις, όπως θεατρικές παραστάσεις, εκθέσεις βιβλίου, μουσικές εκδηλώσεις, χορευτικά συγκροτήματα, ημερίδες διάφορες με θέματα οικολογικής ευαισθησίας κ.λ.π., αναβίωση παλαιών εθίμων, διάφοροι διαγωνισμοί ζωγραφικής, ποίησης κ.λ.π., ίδρυση και συντήρηση Λαογραφικών Μουσείων και τόσα άλλα, που με λίγη οικονομική στήριξη και την ενεργό συμμετοχή του κόσμου, όχι μόνο μπορούν να σπάσουν τη μονοτονία αλλά να δώσουν και περιεχόμενο στον ελεύθερο χρόνο του κάθε ανθρώπου.

- Εδώ, όμως, κάθε χρόνο, το μόνο που μας απασχολεί (στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων εννοείται) αν θ' ακούσουμε τραγουδιστές του στυλ Αντζελας, Μελά, Τερλέγκα, ή στην καλύτερη περίπτωση μουσικούς του στυλ Σαλέα, Ζέρβα κ.λ.π.

- Σ' αυτά λοιπόν τα μικρά περιθώρια επιλογής που έχουμε, ψηφίζουμε ανεπιφύλακτα Σαλέα, Ζέρβα και γιατί όχι και Αηδονίδη.